Een hardwerkend gezin. Theo als hoofd van het gezin is 2 keer getrouwd geweest maar inmiddels al 10 jaar alleenstaand. Uit die 2 huwelijken zijn 4 prachtige kinderen gekomen waarvan er nu nog drie deel uitmaken van zijn leven (helaas is de oudste dochter overleden).
Mandy 30 – (RIP 1991)
Tessa 29 – Vrachtwagenchauffeusse en onderneemster
Rachel 16 – Kraamverzorgster in spé
Jayden 14 – Truck en autofanaat
Theo is fulltime vrachtwagenchauffeur tot het moment (oktober 2020) dat hij thuis komt te zitten met wat we eerst denken; spit in de rug. Helaas blijkt dit een maand later te gaan om uitgezaaide longkanker met direct daarbij de mededeling dat het niet meer goed gaat komen. Het gaat om een agresieve vorm en dus is het vechten voor elke week en elke maand extra.
Voordat ons leven op zo’n drastische wijze veranderde waren we eigenlijk een heel gelukkig gezin. Na 2 “mislukte” huwelijken was de focus bij Theo 100% op zijn kinderen (Jaaa en stiekem ook een beetje naar zijn grote passie: vrachtwagens). Het contact met zijn laatste ex-vrouw is altijd goed gebleven en zo probeerden ze samen de 2 jongsten niet alleen goed op te voeden maar ook alles te geven wat je tegenwoordig nodig hebt voor een goede start in het leven. 
We gingen er bewust vaak op uit om leuke dingen te doen. Herinneringen maken door leuke uitjes binnen Nederland. Uit eten bij de Mallejan (wokrestaurant), naar Walibi World (pretpark) en Truckstar Festival (vrachtwagens!). Heel bewust genoten we samen ook van de kleine dingen zoals gezellig met zijn allen op zaterdagmiddag naar City Plaza en daar een visje eten op het marktplein. 
Na vele jaren geen eigen auto meer te bezitten besluit Theo dan toch nog 1 keer een goede wagen te kopen en deze samen met zijn zoon Jayden helemaal zelf aan te passen en op te bouwen naar hun wensen. Er word aan binnen en buitenkant vanalles aan veranderd en leidende draad hierin is hoe roder hoe beter!
Onderstaande Seat is het resultaat:
Ondertussen werkt Theo tussen de 70 en de 90 uur per week als vrachtwagenchauffeur. Hij doet dat met veel plezier 5 dagen per week en werkt ook vaak een dag extra in de weekenden dat hij zijn 2 jongste kinderen niet heeft. Slapen doet hij doordeweeks ook in zijn vrachtwagen en met een nieuw verworven Scania bij zijn laatste werkgever is hij zo blij dat hij hem aan de binnenkant compleet laat “pimpen” omdat hij er immers ook het grootste deel van zijn tijd doorbrengt. Dit resulteert in een vrachtwagen waar velen jaloers op waren. Nu hij er helaas nooit meer in zal rijden zijn dan ook de onderdelen van het interieur al gauw verkocht, niet alleen omdat ze zo gewild zijn maar helaas ook omdat de centen inmiddels hard nodig zijn…
Het zit namelijk zo in de Transport CAO dat hoe hard je je ook uit de naad werkt je hele leven je als je ziek word (en dood gaat) je dus geen recht heb op je exacte laatst verdiende loon.
Dit heeft ermee te maken dat het voor chauffeurs heel gebruikelijk is om werkweken van 70 tot 90 uur te maken, dit word vanuit de bedrijven van je verwacht maar de meesten willen dit zelf ook graag omdat je zo je maandelijkse inkomsten van net boven het minimumloon ineens kan verdubbelen en dus toch een aardig leven kan creeëren voor jezelf en je gezin.
Alleen de keerzijde hiervan is dat het volgens de CAO niet de bedoeling is dat er zo hard word gewerkt. In de ziektewet word er daarom alleen rekening gehouden met een beperkt aantal overuren en de onkostenvergoedingen die je krijgt voor bijvoorbeeld te kunnen overnachten in je vrachtwagen stoppen uiteraard ook. In Theo zijn geval komt dit dus neer op een inkomstenderving van zeker € 2000,- per maand.
Alle kosten lopen natuurlijk gewoon door en zoals we allemaal weten word het leven niet goedkoper als je (on-)geneeslijk ziek bent…
We snappen dat iedereen in de transport hier op een bepaald moment tegenaan kan lopen alleen in de meeste gevallen krijg je de kans om zoiets in de jaren erna weer recht te breien.
Helaas zal dat nu niet het geval zijn.
Wat mij als dochter nog het ergste dwars zit is dat mijn vader zijn hele leven keihard heeft gewerkt om ons alles te geven wat wij nodig hadden en dat hij zich nu in de laatste maanden zorgen moet gaan maken over geld en hoe hij ons straks achterlaat. 
Deze site was een initiatief om een deel van deze zorgen weg te kunnen nemen, bij elk klein bedrag is er bij ons alweer een zorg minder maar je kunt ons ook helpen door het verhaal te delen op je social media en zo anderen aan te sporen eens een kijkje te nemen naar ons verhaal.
Via de blog pagina zullen we iedereen zoveel mogelijk op de hoogte proberen te houden van de leuke maar ook de minder leuke dingen die ons de komende maanden nog te wachten staan. In het gastenboek kun je een berichtje achterlaten voor Theo of zijn kinderen, wij waarderen dit heel erg en elke donatie of bericht word met zorg gelezen/ontvangen.
UPDATE 24-09-2021
Wij zijn een crowdfunding gestart voor Theo vanwege bovenstaande redenen. Inmiddels is de crowdfunding afgelopen en willen wij alle mensen die hebben meegeholpen heel erg bedanken voor hun bijdrage! Het heeft Theo echt een stukje rust gegeven in zijn laatste weken en ook het vertrouwen dat de mensen wel zouden zorgen voor zijn geliefde kinderen. Lees hieronder de crowdfunding zoals wij hem toentertijd hebben geplaatst…